Deze schetsen zijn een ode aan de oervrouw — het lichaam als tempel, als eerste vorm van heiligheid.
Ik liet me inspireren door prehistorische Venusbeelden, zoals de Venus van Willendorf, maar tekende haar opnieuw: als levend wezen dat nog steeds in ons spreekt.

In zachte pigmenten ontvouwt zich haar aanwezigheid: de ronde lijnen, het gesloten gezicht, de compacte kracht van haar lichaam.
Zij staat voor vruchtbaarheid, belichaming, en de ongefilterde waarheid van het vrouwelijke.
Ze is niet bezig mooi te zijn.
Ze is.